Kötülüğün Efendisi

Kelime Sayısı:716

59 Bölüm

Baskın

Dönüş gidişten daha hızlı gerçekleşmişti. Borla farklı yollar denese de atlarını çok zorlamıştı. Gelirken yollara tuzaklar kurmuşlardı.  Arabayı ahırın önünde durdurdular atları çözüp içeriye attılar. Borla ahırdan çıkan ilk olmuştu. Yerlerde izler vardı onları takip etti. İzler çok kalabalıktı, eve doğru gidiyordu, tarlaya giriyordu, eğitim alanına gidiyordu ve ormana gidiyordu. Hepsinden önemli fazla ayak izleri ormanın dışında ovadan geliyordu. Borla gözlerinin kararttı ve ovada yürümeye başladı. Kadran izleri fark etmişti. Babasının olduğu yere doğru koştu onu ilk kez işi gücü bıraktığını görüyordu.  ‘’Baba ne oldu?’’ diye sordu. Borla ‘’Yaratıklar izlere bakınca keşif için gelmişler ve sayıları oldukça fazla. Ben onların takip edeceğim sen burada tuzakları kurmayı başla’’ dedi.

‘’Baba sayıları fazla ise bize neden saldırmıyorlar?’’ dedi.  Borla ‘’Beni oyalama evlat geri döndüğümde bunları konuşalım şayet geri dönmezsem dağlara kaç bir süre orada saklan sonra emanetlerimin peşine düş en son beni öldüğüm yerden al ait olduğum yere göm’’ dedi. Borla izleri takip etmeye başladı. Kadran bir süre onun gidişini izledi ve işe koyuldu.

…

Borla iki saat sonra geri dönmüştü izlerini atı ile değil yürüyerek takip etmişti. Oldukça hızlı davranmış dinlenmeden gidip gelmişti. Bulundukları yere uzakta değildi. O yokken Kadran birkaç tuzak hazırlamıştı. Akşam olduğunda birlikte yemeklerini yediler.  Kadran bir şey söylemedi ve yatağa doğru giderken Borla masanın üzerine haritayı serdi. ‘’Bu gece uyku olmayacak bizim yerimizi Kritealar bulmuşlar ve er ya da geç bütün kuvvetleri ile saldıracaklar sadece bizi değil. Civardaki bütün köylere saldıracaklar’’ dedi. Kadran masanın başına geldi. Borla

‘’Onlara baskın yapacağız sonra geri çekilip gelmelerini bekleyeceğiz. Hem senin eğitiminin ne kadar iyi alıp almadığını görmüş olacağım’’ dedi. Kadran ‘’Kaç kişiler baba?’’ diye sordu. Borla ‘’100 belki de daha fazla öldürmek için neye ihtiyaç duyuyorsan onu al.’’ Dedi.  Kadran almaya gitmeden Borla onu kolundan tuttu, haritayı gösterdi. ‘’Burada kalıyorlar ve burada bazıları buralarda da gördüm. Ormandakiler bize uzak açık alandan saldıracağız. Duruma göre bir yarma harekâtı yapabiliriz. Ormana ulaşabilirsek liderlerine ulaşabiliriz. Yeşil Kritea rastlamadım ama baskında ortaya çıktığı durumda geri döneceksin arkana bile bakmadan’’ dedi. Kadran

‘’Seni orada yalnız bırakmam baba’’ dedi. Borla ‘’Evlat onun seviyesini diğer Kritealar gibi tutma o çok farklı seviyede yaratık bu gece saldıracağız hazırlan ben ahıra gidiyorum.’’ Dedi ve dışarıya çıktı. Onu başka soru sormadı savaşma konusunda hevesli değildi fakat son derece ciddi idi.  Kadran kuşağını beline geçirdi kılıçlarını sırtına taktı. Kuşağına bıçaklarını yerleştirdi. Duvarda asılı olan ok sadağını ve okunu aldı.  Borla ahırdan atlarını çıkarmıştı o da ahırda olan ok sadağını ve yayını aldı. Kadran dışarıya çıkmıştı, onun atında bir den fazla sadak vardı. Kendisine sadece bir tane almıştı. İki kılıçlarını beline taktı.  Borla ‘’Hazır mısın evlat?’’ diye sordu. Kadran başıyla onayladı.

…

Gece yarısı yola çıktılar sabaha karşı saldıracaklardı. Borla ikinci kez onların yerini bulmakta zorlanmadı. Karanlık her iki taraf için avantaj ve dezavantaj içeriyordu. Karanlık Borla’nın işine gelirdi fakat dolunay buna belli ki izin vermeyecekti.  İkisi atlarından inmişti, uzaktan onları izliyorlardı. Borla ‘’Meydanda uyuyorlar fakat ormanın içinde de epey fazla uyuyan var.’’ Dedi. Kadran ‘’Planın nedir baba?’’ diye sordu.  Borla atının yularını ona teslim etti. ‘’Güvendiğin bir yere bağla bundan sonra atsız devam edeceğiz. ‘’ dedi. Biraz ilerledi, onu bekledi. Kadran atları tehlikeden uzak güvenli bir yere bağladı. Ovadaki otlar Kadran’ın beline kadar çıkıyordu. Borla çömeldi ve devam etti, onu takip ediyor o ne yaparsa onu yapıyordu.  Epeyce ilerlediler nihayet Kritealara görmüşlerdi. Otların içerisinde uyuyorlardı. Borla belinde küçük bıçağı eline aldığını gibi birisinin boğazını kesti ve ses çıkarmasın diye ağzını tuttu.  Etrafta birbirine yakın olmamakla birlikte Kritealar yerlerde uyuyordu. İkisi ayrılarak Kriteları öldürmeye başlamışlardı.

Borla ilerledikçe daha hızlı davranıyordu, Kadran onu otların arasında göremiyordu ama bıçak seslerini duyuyordu.  Ses giderek uzaklaşıyordu ve bir süre sesi duymaz oldu. Onun yeterince uzakta olduğunu düşünmüştü fakat o sırada ayağı bir Kritea’ya vurmuştu, o gözünü yeni açarken hemen bıçağını boğazına dayadı. Boynundan sıkıca tutup daha fazla kan akmasını ve daha sessiz ölmesini sağladı. Kendisine verilen görevi en iyi biçimde yerine getirmeye çalışıyordu, o ilerledikçe etraftaki Kriteaların sayısı artıyordu. Otların içinde artık birbirleri arasında mesafe bile kalmamış bazıları üs tüste uyuyorlardı. Ne kadar sessiz ilerlese de yaratıkların kendisini fark etmemesi düşünülemezdi. Hallerine baktıkça oldukça yorgun gözüküyorlardı. Bıçakla ilerlemesi mümkün gözükmüyordu, beline koyup kılıcını yavaşça çekti. Kılıcını batırmaya başladı ama bunu çömelerek yapması artık güçtü ve ayağa kalktı. Kılıç darbelerini indirirken farkında olmadığı bir şey vardı. Kritelar karşısında durmuşlardı. Yaptığının ses çıkarttığı bilse de karşısındakilerin uyanıp da ayağa kalktığına inanmıyordu.

Kelime Sayısı:848

57 Bölüm

Kış Günü Avcılık

Kış bastırmıştı fakat henüz kar yağmamıştı.  Borla ve Kadran yollara düşmüşler dağlara tırmanmışlardı. Dar yamaçları atları ile güçlükte geçip ağaçlık arazide atlarını ağaçlara bağlamışlardı. İkisi de atlarının üzerine sırtlarında taşıdıkları sandıktan battaniye çıkartıp örtmüşlerdi.  Borla önden gidiyordu, Kadran onu takip ediyordu. Kılıçları, bıçakları ve yayları vardı.  Ağaçlarının arasından yürümeye devam ettiklerinde açık araziye taşlık bölgeye ulaşmışlardı. Borla aşağıya eğildi Kadran hemen onun yaptığını yaptı. Çömelerek ilerlediler kar yağışı başlamıştı. Aşağı kısımların tersine yukarılarda az kar kaplıydı daha yukarılar ile kar ile dolu olduğunu görebiliyorlardı. Tepeden aşağıya bakıyorlardı. Ufak geniş alanda beş ayı vardı. Birisi büyük diğerleri küçüktü. Borla

‘’Kış uykusuna yatmamış ayılar belli ki istedikleri halen bulabiliyorlar fırsat bu fırsat büyük ayı senin diğer ayılar benim’’ dedi. Kadran Borla’nın yüzüne baktı, çok uzun sürmemişti o çoktan harekete geçip yanından ayrılmıştı. Kadran ne söyleyecek olsa da Borla rüzgârın uğultusundan Borla duymayacaktı.  Kadran’a çömelerek aşağıya inmeye başlamıştı.  Borla bağırarak ayıların peşine koşmaya başlamıştı, yavru ayılar ondan kaçarken büyük ayı ise farklı yöne kaçıyordu. Kadran ona sinsice yaklaşamazdı artık. Koşmaya başladı ve bir anda durdu. Okunu çıkartıp yayını gerdi ve fazla beklemeden okunu fırlattı. Ok ayının arkasına saplanmıştı fakat ayının hızını engelleyememişti.

Aradaki mesafenin açılmasına izin veremezdi var gücü ile koşmalıydı. Etrafta birçok irili ufaklı taş vardı, yere bastığı zaman dikkat etmek zorundaydı. Ayı bir Kemer’in altından geçmeye çalışırken Kadran durdu ve nişan alıp okunu fırlattı. Ok kemerin üzerindeki kar kütlesine çarptığında kar kütlesi yolu kapatmıştı.  Ayı oradan gidemeyeceğini anlayınca başka yöne koşmaya karar verdi. Kadran yeniden okunu çıkartı ve nişan alıp fırlattı. Ok bu sefer sırtına saplanmıştı. Ayı yavaşlamıştı fakat vücuduna isabet eden oklar yüzünden değildi.  Soğuk onu yavaşlatıyordu. Kadran peşinden gidiyordu ayı bağırıyordu. İyice yavaşladı ve arkasına döndü, Kadran’a kükredi. Olduğu yerde kaldı ve hareket etmedi. Ayı onun üzerine doğru gelmeye başladı fakat hiç hareket etmediğini görünce geriye dönmek istedi. Kadran hızlıca okunu alıp ayının kafasına nişan attı. Ayı hızlıca ona doğru geliyordu başına ok yemesine rağmen Kadran iki kılıcını da çekti.

Ayının gelmesini bekledi o iyice yaklaştığında yuvarlanıp ondan kurtuldu, hemen ayağa kalktı ve kılıç darbelerini onun sırtına indirdi. Saniyeler içerisinde birkaç derin kesip atmıştı. Ayı ona doğru yavaşça döndü ve yere yığıldı.  Kadran başına geldi, öldüğünden emin olmak için birkaç kılıç darbesini başına indirmeyi unutmadı.

…

Kadran onun derisini yüzmeye devam ettiği sırada Borla yavrulardan bir tanesinin derisini yüzmüş diğer ikisini ise sırtlamış getiriyordu. Kadran dört tane yavrunun peşine gittiğini dönmüştü fakat elinde üç adet vardı. Borla ‘’Bir tanesi gitmesine izin verdim. Onların da bizim gibi çoğalmalarına ihtiyarı var. Diğerlerini ise öldürdüm. Bakıyorum sende başarmışsın’’ dedi ve O da Kadran’a yardım etmeye başladı.  Soğukta derilerini yüzüp bir parça et aldılar artık geri dönme vaktiydi. Bedenleri çabucak üşüyebilirdi rüzgâr şiddetini arttırıyordu. Kadran atın üzerinde sürekli hareket halindeydi.  Yamaçlara çıktılar, dar yolları geçtiler. Saatlerce at sürdüler ve sonunda evleri çok uzakta değildi.  Borla ondan önce ilerliyordu.

‘’Bu yılı iyi tamamladık ama bundan sonraki yıllar daha zor ve çetrefilli geçecek’’ dedi.

…

5 Yıl Aradan Sonra

Uzun zaman sonra Borla tekrar Kadran ile köye gitmeye vermişti. Aradan geçen zamanda Borla tek başına gitmiş olsa da Kadran’ı hiçbir zaman götürmemişti. Bu sefer at arabası kullanarak gideceklerdi. Bir kış öncesi yeniden köye gidiyorlardı. Kadran gideceğini duyduğunda bir tepki vermemişti, çağrıldığında nereye sorusundan başka soru sormamıştı. İkisi kısa sabah hazırlıklara başladılar öğlen olmadan bütün hazırlıkları bitirmişlerdi.  Her zamanki gibi hazırlanmıştı. Kadran köye gideceklerini biliyordu fakat en son gittiği köye mi gideceğini bilmiyordu.

…

İkisi de bu sefer daha hızlı köye ulaşmışlardı. Dönüşümlü olarak at kullanmışlardı. Beş yıl önceki Kadran’dan çok fazla esintiler kalmamıştı.  Eğitimler, görevler, talimler şiddetli kış ve bahçe işleri onu değiştirmişti.  ‘’Beni neden yanına aldın?’’ diye sordu. Eskisi kadar soru sormasa da bu alışkanlığı bırakmayacağını düşünüyordu. Kadran ondan yanıt beklemiyordu fakat sormayı da ihmal etmemişti. Borla soruyu cevapsız bıraktı. Yol boyunca tek sorusuna da yanıt alamamak onu sinirlendirmemişti.  Köyün içine ilerlediklerinde Borla ‘’Git gez dolaş ama belaya bulaşma’’ dedi. Kadran araba durmadan arabadan atlayacaktı fakat Borla onun kolunu tuttu.

‘’Kılıcını, bıçağını bana bırak ok ve yayını da alayım’’ dedi.  Kadran ‘’Neden?’’ diye sordu. Borla ‘’Beş yıl önce kılıcın olmasına rağmen yumruklarını kullandın şimdi ise yumrukların güçlü olmasına rağmen kılıcını mı kullanacaksın evlat? Kimseyi öldürmeyeceksin’’ dedi. Kadran sadece baktı Borla’nın dediklerini yaptı silahlarını bıraktı ve ona bir şey söylemeden arabadan atladı. ‘’Kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz baba!’’ dedi. Çok sesli söylemese de Borla dediklerini duymuştu. Kadran onun yanından ayrıldıktan sonra köyün ana caddesinin değişmemişti ama köy eskisinden daha büyüktü.  Kadran önce salona girdi ona bakmışlardı fakat kaldıkları yerden devam ettiler. Hancı ‘’Sorun istemiyorum’’ dedi. Kadran başını kaldırıp baktı ‘’Sadece yemek’’ dedi ve üç gümüşü kesesinden çıkartıp tezgâhın üzerine koydu. Hancı arkada çalışanlara seslendi. Yemek dakika geçmeden gelmişti.  ‘’Seni tanıyorum sen şu yaşlı adamla birlikte yıllar önce gelmiştin’’ dedi. Kadran

‘’Unutmamışsın’’ dedi. Hancı ‘’Burası küçük yer senin gibiler kolay kolay unutulmaz’’ dedi. Kadran kolunu tezgâhın üzerine koydu başını geriye çevirip içerdekilere göz gezdirirken ‘’Bende unutulmaz anı bırakacağım’’ dedi. Önündeki yemeğin kokusu burnundan ciğerlerine dolarken tekrar önüne dönüp yemeği yemeğe başladı.  ‘’Beş yıl önce bana ne yaptıklarını da biliyorsun değil mi?’’ diye sordu. Hancı onun yanından ayrılmaya niyetliydi fakat Kadran iki gümüş daha uzattı. Gümüşlerini hızlı harcıyordu.

Kelime Sayısı:868

55 Bölüm

Halkalar 2

Kadran ne olduğunu anlamadan yakasından çocuk tuttu, tekrar yumruk attı ve kendini ikinci kez yerde buldu. ‘’Hile yaptın ayakların ilerideydi.’’ Diye bağırdı. Kadran ‘’Hile yapsaydım oyunun sonunu beklemeden söylerdin, kaybettin sadece kabullen’’ dedi. Çocuk daha çok sinirlenmişti onu tekrar yerden kaldırdı bir tane da geçirdi yüzüne. Kadran’ın kafasına basmak istedi fakat onu ayağından yakaladığı gibi başının üstüne doğru çekti, çocuk dengesini kaybetti. Kadran ayağa kalkar kalmaz yere düşen çocuğun karnına tekmeler atmaya başladı o sırada diğer çocuklar harekete geçmişti. Birisi belinden tutup onu yere yatırdı. Kadran onun yüzüne dirsek atarak ondan kurtulmayı başarmıştı. Ayağa kalkamadan diğer çocuklar etrafını çevrelemiş ve tekmeler atmaya başlamıştı. Yüzünü ve kafasını elleri ile korumaya çalışıp ayaklarını karnına kadar çekti, artık onlara karşı koyamazdı.

Çocukların onu ayağa kalkmasını istemediğini biliyordu tekmeler yemeğe başlamıştı, çok geçmeden bedeninin artık dayanamayacağını biliyordu kendisini istemsizce salmak zorunda kaldı. Çocuklar bir süre daha tekmeledi, onun tepki vermediğini anlayınca bıraktılar. Ölmesinden korkmuyorlardı yine de ölmesini istemedikleri belli idi. Çocuklar oradan koşarak uzaklaşıp her biri farklı yöne gitti.

…

Ne kadar yerde yattığını bilmiyordu. Yüzünü kaldırdığında çamur olmuştu. Ağzına girmiş çamurları yere tükürdü. Ayağa kalkmak yerine sırtını yere verdi ve gökyüzüne bakmaya başladı.  Krimordaki günlerindeki gibi dayak yemişti tek farkı o zamanlar kendisini hiç savunamazdı ama şimdi kendisini savunmaya çalışması bile kendi adına bir ilerleme kaydettiğinin göstergesiydi. İçinde sinir yoktu veya intikam duygusu belirmemişti. Krimorda kaldığı zamanlar bu duygular onu hiçbir zaman terk etmezdi. Yattığı yerden doğruldu ağrıları vardı ama kırılan kemiğini olmadığını farkına varmıştı. Ayağa güçlükle kalktı, topallıyordu ve bir kolunu hiç kullanamıyordu. Tek kolunu evlere dokunarak ilerlemeye başladı. Büyük caddeye çıkmak için yoluna devam etti. Borla’nın nerede olduğunu bilmiyordu.  Hana gidecekti. Ana caddeye çıktığında nerede olduğunu düşünüyordu. Köy kendi köyünden büyüktü ve iki han vardı. Dışarıdan çok büyük görünmüyordu hatta Krimorda kilere kıyasla ev bile kalabilirdi. Sokaklarda yürümekle güçlük çekiyordu elbisesi tamamen çamur olmuştu insanların dikkatli üzerine alıyordu fakat çocuk olmasından dolayı pek fazla tepki çekmiyordu.  Hanın önüne geldi merdivenleri çıktı ve kapıyı açtı. İçeriye girer girmez ‘’Buraya çocuklar giremez!’’ diye bağırmıştı hancı.  ‘’Babamı bekleyeceğim’’ dedi. Şurada dururum kimseye zararım olmaz’’ dedi. Hancı ‘’Bu pislikle burada duramazsın!’’ demişti. Kadran ‘’Bedeli neyse öderim’’ dedi. Hancı ona baktı ve sesli güldü.

‘’Haline bak çocuk gümüş sende ne arar çık dışarı’’ dedi. Kadran yanına gelmekte olan adamlara durmasını işaret etti ve hancının tezgâhının önüne gelerek cebinden çıkardığı bir gümüşü masaya koyup ileriye doğru sürdü. ‘’Yeterli mi? Oturmama bile gerek yok sadece bekleyeceğim’’ dedi. Hancı gümüşü aldı. ‘’Babanın buraya geleceğini nereden biliyorsun?’’ diye sordu. Kadran ‘’Burası küçük yer beni kolaylıkla bulacaktır’’ diye yanıt verdi.

…

Kadran ayakta durmaktan yorulmuştu ve her iki ayağında da ağrılar vardı. Kapı açılır açılmaz gözlerini kapıya dikiyordu.  Kapı bir kez daha açıldığında içeriye birkaç kişi girmişti hiç birisi Borla değildi. Gözlerini yere diktiği sırada karşısında birisinin durduğunu gördü. ‘’Evlat perişan haldesin’’ dedi. Kadran sesi tanımıştı. İkisi birlikte en yakın masaya oturdular. ‘’Dayak attın mı?’’ diye sordu. Yediği her halinden belli idi. Kadran ‘’Krimorda ki gibi değildi kendimi az da olsa savunabildim.’’ Dedi. Borla

‘’Bu iyi haber’’ dedi. Hancıyı çağırdı kulağına bir şeyler fısıldadı, hancı çok geçmeden birkaç tabak önlerine koymuştu. ‘’Ye evlat güçlenmelisin’’ dedi. Kadran ‘’Bana kızmadın mı? Dayak yedim yenildim.’’ Dedi.  Borla

‘’Sen ben gibi değilsin evlat yenilmeden yenemezsin üstelik yaşına göre öğrenmen gereken her şeyi bilseydin zaten dayak yesen bile onları benzetirdin.’’ Dedi. Borla önüne konan etten yemeğe başladı, Kadran da o yemeğe başladıktan sonra ilk lokmasını ağzına attı. Borla ‘’Şimdi birlikte gidiyoruz ve bu çocuklara özel yemek yaptırıyoruz.’’ Dedi. Kadran sinirlenmişti.

‘’Neden? Beni dövdükleri için mi?’’ diye sordu. Borla ‘’Evlat intikam ne kadar basit olursa zevki o kadar az olur. Buraya ne de olsa gene geleceğiz dediklerimi harfiyen yap önce yaralarına baktıralım’’ dedi. Kadran ‘’Tamam’’ dedi. Bir sorusu daha vardı. ‘’Sen hiç hayatında yenilmedin mi?’’ diye sordu. Borla ‘’Bunu başka zaman konuşalım’’ dedi. Dışarıya doğru yürürken Borla hancı ile konuştu.  Kadran onu çok beklemeden Borla yanına gelmişti ve ona bir kese uzattı.

‘’Burası ufak yer evlat seni dövenleri bulabilirsin onlara bunu vermeden önce içini aç. Görsünler sonra gel buraya seni bekliyorum’’ dedi. Kadran

‘’Bunun içinde ne var?’’ diye sordu.  Borla ‘’Onlara güzel şekerler ve birkaç özel bir şey hazırlattım. Sana inanmazlar ise bir tanesini kendi ağzına at’’ dedi. Kadran

‘’Beni dövenlere böylemi davranmamı istiyorsun.’’ Dedi. Borla ‘’Planlarını hiçbir zaman basit tutmayacaksın çok derin planların olacaktı başkaları anlamasın mesela şu an benim ne yapmaya çalıştığımı anlamaman gibi’’ dedi. Kadran söylediklerinden bir şey anlamadı ama onun bir bildiği olduğunu düşünüp elindeki torbayı aldı.  Kadran onları çok geçmeden bulacağını umuyordu. Borla’da yarım kalan işlerini halletmek için handan ayrıldı.

…

Çocuk grubunu bulması zor olmamıştı, aynı tere toplanmasa da aynı çocuklar tekrar bir araya gelmişlerdi.  Çocuklar onun geldiğini görünce oyun oynamayı bırakmışlardı. Her ne kadar onu dövmüşte olsalar şimdiden hazırlardı. Etrafını çevirmişlerdi.  Kadran ‘’Size şeker getirdim.’’ Dedi. Onlara birkaç adım attı ve durdu. Torbanın içini açtı ve birkaç tane şekeri ağzına attı. Çocuklar o şekeri ağzına atında şüphelenmekten vazgeçmişlerdi.  Çocuklardan bir tanesini ona yakınlaştı ve elini şeker dolu torbaya attı. Diğerleri de yanına geldi. Kadran ‘’Kötü başlangıç yaptık’’ dedi. O sırada Kadran torbayı bir çocuğu eline tutuşturdu birkaç şekerde kendisi alıp ağzına attı. Hiçbir şey söylemeden arkasına dönüp oradan uzaklaştı. Peşine düşen olmamıştı. Kadran’ın köyde işi bitmişti Borla’da köyde işini bitirdikten sonra artık evlerine dönebilirlerdi.

Kelime Sayısı:860

54 Bölüm

Halkalar

Kadran ile Borla’nın yolları ayrılmıştı. Borla gerekli olan ihtiyaçların peşine düşerken çocuğu serbest bırakmıştı, eline verdiği kese ile biraz çocukça şeyler yapmasına izin verecekti. Sıkı eğitiminin bugünü onu istediğini yapmasına vermişti.  Kadran ilk olarak kendini bir şeyler satıl alabileceğini dükkâna girdi. Dükkânda epey eşya vardı. İçinde birçok farklı malzeme bulunan bir yerdi. Adam o içeriye girdiğinde pek umursamamıştı fakat dikkatlerini yine de onun üzerinden ayırmayı düşünmüyordu.  Başka birkaç müşteri daha vardı. Kadran kısa sürede bütün dükkânı dolaştığı istediklerini bulamayınca dükkân sahibinin karşısına dikildi.

‘’Yemiş istiyorum ve küçük kâse kağıdına bundin istiyorum. ‘’ dedi. ‘’Gümüş çocuk? O olmadan bunları alamazsın’’ dedi. Kadran ‘’Ne kadar?’’ diye sordu. ‘’İki gümüş’’ diye yanıtladı adam. Kadran kesenin içerisinden iki gümüş çıkartıp adama uzattı. Etrafındakiler ve dükkân sahibi çocuğa bakmıştı. Kese büyük değildi ama bir çocuğun elinde olmasından fazla gümüş tutuyordu. Adam gümüşleri alır almaz çocuğun istediğini yerine getirdi.  Kadran istediklerini alır almaz oradan çıktı, onların bakışları hoşuna gitmemişti.  Biraz ilerledi ve arka sokakların bir tanesinde durup fıçıların arkasına saklandı. Arkasında gelen olup olmadığını kontrol ediyordu.  Onu takip eden olmadığını anlayınca aldıklarını yemeğe başladı sokağın sonundan başka yere çıkış yerini değiştirdi. O sırada çocuk sesleri duymuştu, seslerin geldiği yöne doğru yürüdü. Arkada evlerin ortasında çocuklar birbirleri ile oyun oynuyorlardı.

Ellerindeki halkaları çubukların içine atmaya çalışıyorlardı. Kadran onları uzaktan izledi. Çok geçmeden onların yanına geldi, çocuklar onu fark etmişti fakat umursadıklarını düşünmüyordu. Kadran ‘’Bende oynayabilir miyim?’’ diye sordu. Çocuklar onun bu köyden olmadığını anlamaları zor değildi. Bu küçük yerde bütün çocuklar birbirlerini iyi tanımasa da bile görmüşlükleri vardı. Aralarından bir tanesi

‘’Sen bu oyunu bilir misin?’’ diye sordu. Kadran ‘’Hayır bilmem ama o halkaları çubukların içine atmaya çalışıyorsanız ben atabilirim’’ dedi. Çocuklar birbirlerine baktılar onun kendi oyunlarına katılmakta sakınca görmediler. Çocuklardan bir tanesi Kadran’ın yanına geldi. Aralarından bir tanesi ‘’Öyle ise yeni oyuna başlıyoruz!’’ demişti. Bazı çocuklar bundan hoşlanmasa da kabul ettiler. Kadran’ın yanına gelen çocuk.

‘’Ufak bir turnuva gibi düşün herkes birbirleri mücadele edecek en fazla halkaya atan kazanır. Şu çubukları görüyor musun?’’ diye sordu. Kadran başını salladı. Çocuk devam etti. ‘’Bir tanesi ileride bir tanesi geride. Herkesin sekiz halka hakkı var. Bir çubuğa en fazla dört tanesini atabilirsin. Her iki çubuğa en fazla atan kazanır. Eğer her iki çocukta aynı atarsa bütün halkalar toplanır ve birinden biri atamayana kadar devam eder. İkisi de aynı anda atamazsa oyun devam eder. Birisi atıp diğeri atamaz ise atan kazanmış olur. Anladın mı?’’ diye sordu. Kadran ‘’Anladım.’’ Diye yanıtladı. Çocuk ‘’Başlayalım o halde’’ dedi ve onun yanından ayrıldı. Yeni gelen çocuğa kuralları anlattığını diğer çocuklar duyabilecek sesle söyledi.  Çocuklar birbirleri arasında tekerleme söyleyerek kiminle karşılaşacaklarını seçtiler. Üçüncü müsabaka Kadran’ın olduğu müsabaka idi.

O çocukları iyi izliyordu, onların nasıl attıklarına ve atamadıklarına dikkatli bakıyordu. Elinin ayarının olması önemliydi İlk iki mücadele çok çabuk bitmişti. Kazananlar ile kaybedenlerin yeri ayrılmıştı. Sıra Kadran’a geldiğinde heyecanlanmayan yoktu. Çocuklar kendi aralarında kimin ne kadar iyi olduğu veya kötü olduğunu az çok biliyordu ara sıra sürpriz yapanlar olsa da herkesin seviyesi belli idi.  İlk Kadran’ın rakibi atmaya başlamıştı. Bir elinde sekiz halka vardı. Öyle olması gerekliydi. Önce yakına veya uzağa atmak tamamen oyuncuya bağlıydı genelde herkes ilk yakını tercih ediyordu. Çocuk atmaya başlamadan önce onun ayaklarına bakanlar vardı. Kendi çizdikleri çizgiyi ayakları geçerce mücadele kaybetmiş sayılıyordu.  Sonradan öğrendiği kurala göre atmaya başladığında bekleme şansı en fazla üç saniyeydi. Atmaya başlar başlamaz son halkaya kadar beklemeden atmak zorundaydı. Çocuk atmaya başladı. Önce yakında kilere atıyordu.

Dört atışta hepsini çubuğa isabet ettirdi. Beşinci atış uzağa olacaktı ilk atışı attı fakat ardından gelenlerin ilki yakına sonraki uzağa düştü. Son atışı da atamadı. Sekiz de beş yapmıştı. Sıra Kadran’a gelmişti, yeni çocuktan iyi ve kötü herkes bir beklenti içerisindeydi. Kadran ilk olarak uzağa atmayı deneyecekti. Halkaları birbiri ardında atmaya başladı. Hiç beklemeden dört halkayı da gönderdi. Üçü çubuğun içerisine girmişti birisi çubuğa çarpıp dışarıya düşmüştü. Yakına atmaya başladı. Yine dört halkayı arka arkaya attı ilk ikisini isabet ettirememiş ama son ikisini isabet ettirip kazanmıştı. Kaybeden çocuk üzülmüştü diğerleri ise çocuğu yeneceğini hiç tahmin etmemişti.

İkinci müsabakalarda Kadran diğer çocuklara daha çok dikkat kesilmişti herkes en az üç ile altı tane atmayı başarıyordu. Mücadeleler bitince tekrar tekerleme yolu ile ikinci rakipler seçilmeye başlamıştı. Kadran rakiplerinin hiçbirini tanımıyordu. İkinci rakibi onun önce başlamasını istemişti. İkinci seferde ilk başta uzağa atmayı tercih etti. Dörtte dört yaparak bütün halkaları çubuğa geçirmişti. Yakındaki çubuğu ise sadece ilk halkayı isabet ettiremeyip diğerlerini isabet ettirip yedi puan toplamıştı. Diğer çocuk ilk iki halkayı kaçırınca daha devam etmenin manası olmadığını anlayıp çekildi.  ‘’İlk kez oynayan için bu başarı beklenmedik hepimizi şaşırttın hatta sana avans bile vermeyi düşünmüştük ama gerek olmadığını anladık’’ demişti yenilen çocuk. Diğer mücadele de bittiğinde geriye kalan son kişi ile oynayacaktı.

Son rakibi ilk atmak istediğini söylemişti. O da diğer çocuklar gibi yakın hedefi ilk seçti. İlk dördünü hiç kaçırmadan attı. İkincisi ise ilkini kaçırıp üçünü atmıştı. Sekizde yedi yapmıştı. Diğer çocuklar yüzü gülüyordu. Yedi tane atmak büyük başarıydı ve Kadran’dan böyle bir şey beklemiyorlardı. Halkaları eline aldı. Son seferinde de uzağa atmak istedi. Ardı ardına attığı dört halka hepsi çubuğun içerisindeydi. Yakındaki halkaya bekletmeden atmaya başladı. Peşi sıra attığı dört halkanın da hepsi çubuğun içerisine girmişti. Sekiz halkayı isabet ettiğim kazanmıştı. Kadran sevinmişti fakat yüzüne yediği yumruk ile yere düştü.

Kelime Sayısı:715

52 Bölüm

Ahır ve Hayvanlar

O akşam Borla gelmedi, takip eden gece yarısı ve hatta sabah bile geri dönmedi. Kadran sabah erken kalktı uyumak istiyordu fakat Borla’nın ortalıklarda olmayışı ile bu küçük yerleşim yerinde o olmadan işleri yürütmek zorundaydı. Tarla ile ilgilendi olmuş olan sebzeleri topladı.  Kendini yormayacak ve yaralarını açmayacak hafif kılıç talimi yaptı halen tırmanmıyordu. Ahırın bugün bitmesi gerektiğini Borla söylemişti o yoktu mecburen kendisi bitirmeliydi. Borla nasıl yaptı ise onun gibi yapmalıydı. Ağaçların hepsi hazırdı. Onun nasıl yaptığına bakarak ve hatırlayarak acele etmeden tahtaları birleştirmeye başladı. Onları birbirine çakmaya başladı. Onun kadar hızlı ve tecrübeli değildi fakat işine son derece dikkat ediyordu. İşin sonunda azar işitip dayak yememek istiyordu. Bu durum en az onu birkaç gün yatakta tutardı. Sonunda öğlene doğru bir tarafını bitirebilmişti. Çok yorulmuştu biraz dinlenmek için masaya oturdu kafasını masaya koydu ve daldı.

Hızlıca uyandı gerektiğinden fazlaca uyuduğunu düşünüyordu. Apar topar kalktı gece mi gündüz mü? Olduğunu anlaması için birkaç saniye geçmişti. Kafası allak bullaktı neyse ki akşama kadar uyumamıştı ama ikindi vakti olmuştu ve akşama çok da fazla vakti yoktu. Hemen ahırın olduğu tarafa yöneldiğinde Borla ahırın orada sandalyesine oturmuş ona bakıyordu. Kadran arkasındaki ahıra baktı.  Tamamlanmış üstelik Borla’ya dinlenme süresi kalmıştı. Ne kadar uyuduğu tam olarak bilemese de onun bu kadar zaman içerisinde işleri tamamlaması garipsemişti. Yaşına göre çok hızlı bitirmişti.

‘’Bugün bitmesi gerektiğini söylemiştim’’ dedi. Kadran ‘’Bende bir tarafını bitirdim’’ dedi. Borla ‘’Gördüm bana benzetmeye çalışmışsın fena sayılmaz hatta acemiye göre çok iyi. İçeriye bir bak’’ dedi. Kadran Borla’yı geçip ahırın içine girdi atı bir tarafa bağlamıştı. Koyunun yanına koçta gelmişti. İçerisi tam bitmemişti. Onları da bağlamıştı. Borla ahırın içine girdi. Kadran’ın omzuna dokundu. ‘’Yarın sabah kalktığında tarla işini bitirdikten sonra ot topla epey topla. Burada birkaç günlük daha işimiz var’’ dedi. Borla cümlesini yarıda kesmişti Kadran devamını sormak istese de Borla’yı orayı çoktan terk etmişti.

Sıradan bir askerden çok farklı yetiştiriliyordu tam olduğunu hala anlayabilmiş değildi. Onun öngörülerini anlayabilme şansı yoktu.

…

Gecenin bir vakti, Borla’nın evi terk ettiğini fark etmişti fakat peşine düşmedi, o uyumaya devam etti. Çok yorulmuştu onun peşine düşse bile izini kaybettireceğini adı gibi biliyordu.  Her sabah olduğunda rutin işlerini yaptı sonra da kendisine açık alanda otlakları olan bir yer buldu. Güneş tepeye çıkmadan otları kesmeye başladı. Yanına iki şelek almıştı yeteceğini düşünüyordu. Bu otları büyük ihtimalle ahırda kullanılacağını tahmin ediyordu.  Güneş yakıyordu yazın sonlarına gelindiği şu zamanlarda güneş tam gücünü kaybetmemişti.  İlk şeleği kısa sürede doldurmuştu. İkinci şelek için yerini değiştirdi ve biraz daha ilerledi. Yeterince otlak bulduğunda durup iş tutmaya başlamıştı. İki şeleği aynı anda götüremeyeceği için son dolduracağını yanına alacaktı. Duruma göre bir tane daha alabilirdi.  İşinde hızlı davranıyordu bu sefer ilkinden daha fazla doldurmuştu çeşitli yabanı otları ile kopartıp atıyordu.

Şeleği doldurup sırtına geçirdi eve gitmenin zamanı gelmişti. Öğlene kadar bu işi bitirmesi iyi olacaktı. Kalan boş zamanında ne yapacağını bilmese de Borla’nın ona başka işler vereceğini düşünüyordu.  Her şeyi düşünse de yanına su almayı unutmuştu terlemiş ve susamıştı. Dudakları kurumuş boğazının kuruluğu durdurmak için yutkunuyordu. Daha hızlı gitmek onu daha fazla terletecek, yoracak ve susatacaktı. Şeleği ahıra bırakır bırakmaz ne yapacağını iyi biliyordu. Nehrin kenarına gidip kana kana su içmek.

…

Ot işi bittikten sonra dışardaki masaya oturmuştu. Öğleni geçiyordu. Gözleri Borla’yı arasa da ortalıkta olmadığını gayet iyi biliyordu. Bir an düşündü kendisinden gizli bir yer yapmış olabilir mi diye? Neden olmasın diye düşündü ortalıktan kaybolduğu zamanlar eve bir şeyler getiriyordu bazen ise hiçbir şey getirmiyordu o zamanlar neler yaptığını merak ediyordu.  Bunları düşündüğü sırada Borla karşısına oturmuştu etrafına baktı geldiğini bile hissetmemişti. Elleri boştu, Borla bunun farkına varmıştı. ‘’Merak ediyorsan ahıra bakabilirsin’’ dedi. Kadran ayağa kalkmadan önce ‘’Nasıl bir anda kaybolup hiç fark edilmeden yanımda bitiveriyorsun?’’ diye sordu. Borla

‘’Zamanı gelince sende yapacaksın merak etme ama o zamana epey var’’ dedi. Kadran ayağa kalktı ve onun ahır için ne getirdiği merak ettiğinden ahıra doğru koştu. Heyecanlıydı ama daha önemlisi uzun zamandır koşmuyordu. Yaraları tamamen iyileşmişti fakat uzun süredir koşmuyordu. Koşmaya alışması zaman alacaktı. Ahıra vardığında kısa sürede yorulduğunu hissetmişti. İçeriye girdiğinde tavukları görmüştü hatta horoz da vardı. Ahırın ortasında dolaşıyorlardı. Kapı açılınca ona yaklaşmak istediler belki bir şeyler verir diye fakat Kadran onlara verecek yemi olmadığı biliyordu ve el işareti ile onları başından dağıttı. Kapıyı iyice kapatıp dışarıya çıktı.

‘’Hepsi bir yerde mi olacak?’’ diye bağırdı. Borla ‘’Şimdilik öyle kış için fazla vaktimiz kalmadı.’’ Dedi.

Kelime Sayısı:735

51 Bölüm

Vadide Kamp

Aradan iki gün geçtikten sonra Kadran gözlerini açabilmişti. Kapalı yerin içerisindeydi. Borla kayaları da kullanarak o ıslanmasın diye ona çadır yapmıştı. Kendisi dışarıda yabani koç derisini yüzmekle meşguldü. Kadran kalkmaya uğraştı ama bir anda her yeri ağrımaya başladı. Borla

‘’Kaç kemiğinin kırıldığının farkında bile değilsin yerinden oynama iki gün sonra kemiklerin iyice kaynaşır.’’ Dedi. Kadran ‘’Babamın bir kez parmağı kırılmıştı, haftalarca iyileşmedi.’’ Dedi. Borla ‘’Kırılan kemikler bazen hiç iyileşmez bazen de yanlış kaynaşır ama bunlar benim üzerinde çalışmadığım hastalar için geçerlidir ayrıca onlar benim kadar bilgisi olmadığından dolayı uzun sürer’’ dedi. Kadran

‘’Sen eskiden doktor muydun?’’ diye sordu. Borla ona baktı yüzünde hiçbir tepki yoktu tekrar işine koyuldu. Kadran onu yine konuşturmayı başarsa da uzun uzun asla konuşturamıyordu. Bazen ona ne yapması gerektiğini bile tam anlatmıyor. Elini yüzüne bulaştırınca hatalarını söylüyordu. Bu duruma sinirlense bile artık ona alışmıştı. Bugüne kadar gördüğü ve tanıdığı insanlardan daha değişik karakter yapısı vardı. Kadran ‘’Ne zaman buradan gideceğiz? Tam anlamıyla ne zaman iyileşeceğim’’ diye sordu. Borla bu sefer yüzüne dahi bakmamıştı. İşini bitirdikten sonra oradan kalkıp uzaklaştı. Kadran onun gidişini izledi ve gözlerden kaybolduktan sonra çadırın tavanına bakmaya başlamıştı. Ağaç dallarından yapılan çadır belli ki onu şiddetli yağmurdan korumayı başarmıştı. O yürürken çamurun dizine kadar çıktığını fark etmişti. Toprak halen ıslaktı güneş ısıtmıyordu fakat kendini göstermekten de çekinmiyordu.

…

Kadran tam iyileşmese de Borla ona sedye yaparak evine kadar götürmüştü. Tam iyileşmeden tekrar kırılan kemikleri ve yaralanmalar Borla ile eğitime başladıktan sonra hiç durmamıştı. Bir yarası iyileşiyorsa ardından başka bir şekilde yaralanmayı başarıyordu. Evinde yatarken düşünmeden edemiyordu tam gücünde olsa neler yapabilirdi. Son gogal olaylarından sonra güçlükle ayağa kalksa bile Borla ona talim yaptırmaktan çekinmiyor ve bazen yeni kırılan kemikleri bile oluyordu. En son göğsüne dikiş atıldığında talim sırasında dikişlerin sökülmesi ve o sırada yeni yara alması ile tekrar yataklara düşmüştü. Gözlerini Borla’yı aradı fakat bulamadı.

Son zamanlarda tarla ve ev bakımı işleri ile hiç ilgilenmiyordu. Fırsatını bulabilirse Borla ona talim yaptırıyordu geri kalan işler hep Borla’ya kalmıştı. Sonunda tarladan sebzeler geldiğinde ise yüzleri gülmeye başlamıştı. Birkaç gün sonra Borla elinde kuzu ile gelmişti. Kadran onun sesini duyduğunda ayağa kalkmış ve pencereden bakmıştı. Onu atları bağladığı yere bağlamıştı. Borla içeriye girdiğinde Kadran’ı ayakta yakalayınca gülümsedi. Borla

‘’Demek ki talim yapabilecek güce eriştin’’ dedi. Kadran haline bakıyordu. Halen kırık kemikleri ve dikişleri vardı ama ona karşıda gelemiyordu. Karşı gelse başına yiyeceği odunla kafasını çatlatabilirdi sonra bir yara daha. Kadran ‘’Akşama koyun mu var?’’ diye sordu. Borla masaya oturdu.

‘’Kış yaklaşıyor ahıra ihtiyacımız var. Atım için. Koyunu da oraya koyacağım. Tarladan fazla sebze elde edemeyeceğimiz için artık hayvancılığa yönelmenin zamanı geldi. ‘’ dedi. Kadran

‘’Başka hayvanlarda yakalayacak mısın? Nasıl hayvanlar?’’ diye sordu. Her bir soruyu halen heyecanla soruyordu fakat cevaplarını çoğu zaman alamıyordu. Borla her zamanki gibi cevap vermemi seçti. Buraya geleli uzun zaman olacaktı fakat bütün konuştuklarını yazmaya kalksa ancak bir günlük gazete anca ederdi belki etmezdi bile.

…

Kadran iyice ayaklanmıştı. Borla ona şu sıralar talim yaptırmıyor dolasıyla yeni yaralar eklenmiyordu. Son zamanlar sadece kendi isteği üzerine talim yapıyordu genelde hep tarla işleri ile uğraşıyordu. Borla evin içindeki yerin altında saklanma yerini iyice büyütmüştü artık küçük mahzenleri vardı. Kışın toprağın altı ne çok soğuk ne de çok sıcak olacağını bildiği için Tarladan topladığı ve zorlu kış günlerine sakladığı ürünleri burada tutmaya başlamıştı. Kadran tam olarak iyileşmese de Borla’ya ahır yapımında yardım etmek istiyordu.  Temelleri atılmış ve etrafı çevrilmişti.  Evin dışına çıktığında Borla ahır ile uğraşıyordu.  Kadran ‘’Artık yardım edebilirim’’ dedi. Borla bir şey söylemedi. Kadran kesilen direkleri ayağa kaldırıyordu. Borla kendisine yaptığı merdivenle çatıya başlamıştı. Ona kesilen odun parçalarını uzatıyor Borla’ya çatıya çakıyordu.  ‘’Daha fazla hayvan yakalarsan diye ümit etmiştim ahır seni epey oyaladı anlaşılan’’ dedi. Kadran onun cevap vermesini ummuyordu, sadece görevini yapıyor ona yardım ediyordu.

O geldikten sonra Borla daha hızlı çalışmaya başlamıştı. Birkaç saat içinde çatıyı bitirmişlerdi. Şimdi kenarlarını tamamen çevirip tamamlayacaklardı fakat Borla bugün daha fazla devam etmek istemiyordu. Yarın bütün işi bitirip başka planların peşine koşmayı deneyecekti. Kadran

‘’Tam olarak kılıç talimine ve diğer eğitimlere ne zaman başlayacağım’’ diye sordu fakat yanıt vermesini hiç beklemeden oradan ayrıldı cevap vermeyeceğini bildiği halde halen soru sormaktan bıkmamıştı. Bu duruma kendisi de anlam veremiyordu. Onun yanından ayrılıp tarlayı geride bıraktı ve nehrin başına gelmişti. İlk geldikleri zamanki akıntısı yoktu ve su seviyesi azalıyordu. Yere oturdu suyun sesini dinliyor ve doğayı bakıyordu.

Kendisini savaşa hazırlıyordu. Böyle zamanları daha bulamayacaktı belki de. Burada olmak ve kalmak hoşuna gidiyordu.  Bir ara gözleri Borla’yı aradı, ortalıklarda yoktu.